Bovenstaand symbool is een Cirkel, gevormd door een slang die zijn eigen staart in zijn bek houdt met bij zijn kop in een kleine cirkel een swastika.
De slang omgeeft een zegel van Salomo.
Hierbinnen bevindt zich een Ankh kruis.
De swastika is een symbool dat vanouds wordt aangetroffen in India, bij hindoes, jains en boeddhisten, in China, Japan en in de Amerika’s, o.a. bij de Hopi Indianen. Het is het symbool van de eeuwigdurende beweging en duidt op wat men noemt ‘de eeuwig karnende molen van de goden’, met de ziel als centrum, terwijl de gebogen armen de eeuwigdurende wenteling betekenen van de levenswielen tijdens het universele bestaan. De boeddhisten duiden het aan als het wiel van dharma, de Wet, of de goede leer. Voor de jains verwijst het naar de rondgaande pelgrimstocht van de ziel door de vier natuurrijken: het menselijke, het ondermenselijke, het bovenmenselijk en het goddelijke.
De slang is symbool van wijsheid, en door haar vermogen de huid af te werpen is ze het symbool van periodieke wedergeboorte.
De cirkel is het symbool van oneindigheid, omdat hij begin noch einde heeft. Hij vertegenwoordigt de cyclische wet: eeuwig voortgaande evolutie. Bij de Amerikaanse indianen is de cirkel een symbool van broederschap, omdat alle punten met alle andere verbonden zijn, en even ver verwijderd van het middelpunt. Dat de cirkel is uitgebeeld in de vorm van een slang, geeft aan dat de nieuwe cyclus begint waar de oude ophoudt.
Men kan in de slangcirkel een dalende en een opgaande boog zien: afdaling of evolutie in de materie, vervolgens opklimming naar het geestelijke, wat tegelijk weer involutie van de materie betekent.
De vervlochten driehoeken staan in het Westen bekend als het zegel van Salomo, in India als het zegel van Vishnoe (Viṣṇu).
Ze duiden op de tweepoligheid van de natuur, geest en stof. De top van de witte driehoek vertegenwoordigt de goddelijke monade; de top van de zwarte driehoek de geopenbaarde werelden. De naar beneden gerichte driehoek is de kracht van de lagere, sterfelijke natuur in de mens, de omhoog gerichte witte driehoek vertegenwoordigt de geestelijke aspecten en de op het geestelijke gerichte denken in de mens. Met het middelpunt vormen de punten van de driehoek een zevental, het getal van het geopenbaarde heelal en de zevenvoudige hiërarchische constitutie van de mens. Het centrale punt is dan het zevende beginsel of hoogste zelf van elk evoluerend wezen, waaruit de andere zes beginselen voortkomen.
Alleen werkelijke adepten de volledige betekenis van dit symbool kennen.