Gautama Boeddha:
“Voortdurend ging ik bij mijzelf te rade: Hoe kan ik alle levende wezens ertoe aanzetten de onovertroffen weg te betreden, en hen zo snel mogelijk het lichaam van de Boeddha laten verwerven?”
Lotus Sutra – ‘Nam-Myoho-Renge-Kyo’ de Wet tot boeddhaschap
De Lotus Sutra is een van de belangrijkste boeddhistische geschriften uit het Mahayana boeddhisme en wordt beschouwd als de uiteindelijke en hoogste leerstelling van de oorspronkelijke Gautama Boeddha. Op dertigjarige leeftijd bereikte Gautama Boeddha de Verlichte status, door zijn Vlam van Vrede te belichamen. Dit is boeddhaschap.
Gautama Boeddha vertelt over zijn ervaringen als verschijnselen in zijn Lotus Sutra en met name over zijn vijftig jaren na het bereiken van Verlicht leiderschap.
Boeddha: Door dit boeddhaschap te gaan ontwikkelen zijn jullie allemaal in staat een innerlijke tevreden en actief leven te gaan leiden en toch midden in het gewone dagelijkse leven te blijven staan. Niemand hoeft zich af te sluiten of zich mooier voor te doen om dit te bereiken.
De Lotus Sutra is dan ook een leer die op diepgaande wijze de realiteit van het dagelijkse leven bevestigt en die aanzet tot een diepe betrokkenheid bij andere mensen in de samenleving, zonder op enigerlei wijze onderscheid te hoeven maken tussen rang, stand of opleidingsniveau, geslacht, ras of welke geaardheid dan ook!
De Lotus Sutra staat hoog aangeschreven in twee tradities:
- De T’ien T’ai (Tendai in Japan) school
T’ien T’ai
- De school van Nichiren, waardoor de Lotus Sutra een doorslaggevende en diepgaande invloed heeft gehad op het boeddhistische denken en handelen in alle lagen van de bevolking binnen de boeddhistische cultuur van heel Oost-Azië. Zoals op de leerstellingen en meditatieve systemen, de parabels en de beelden uit de Lotus Sutra hebben tot in de huidige tijd rituele vormen, kunst en literatuur rijkelijk beïnvloed.
Nichiren Daishonin
Er bestaan heel veel verschillende vertalingen uit de Sanskriet tekst van de Lotus Sutra. De twee meest gerespecteerde vertalingen komen voort uit bovenstaande twee tradities:
· De Chinese boeddhistische leraar T’ien t’ai (538-597) verdeelde de Wet van de Lotus Sutra in twee delen: de eerste 14 hoofdstukken noemde hij de theoretische leer (prediking van Gautama Boeddha) en het tweede 14 hoofdstukken noemde hij de wezenlijke leer.
· De boeddhistische Japanse monnik Nichiren Daishonin (16-2-1222 – 13-10-1282) gebruikte in zijn geschriften vaak de naam ‘Lotus Sutra’ om de daimoku ‘Namu Myoho Renge Kyo‘ mee aan te duiden en heeft de Lotus Sutra hiermee op een hoger plan gebracht. Nichiren verbond de Lotus Sutra met een aparte vorm van beoefening, namelijk het zingen van de daimoku. Hij geloofde dat de daimoku de essentie van Boeddha’s totale verlichting bevatte, en dat deze spontaan zou worden overgebracht op waarachtige beoefenaar. Niemand had de daimoku ooit zo’n hoge status toebedacht of het zingen ervan (chanting) zo’n grote leerstelling. In plaats van de moeilijke meditatieve technieken voerde hij het chanten in.
Nichiren zag de teksten van de Lotus sutra en het zingen van de daimoku als een beoefening, waarmee men de boeddha natuur kan activeren en waardoor men toegang krijgt tot het diepste niveau van het leven, daar waar het eigen leven en dat van het universum één zijn.
De Lotus Sutra drukt de ultieme Wet uit, welke alle verschijnselen in het universum doordringt. Het is het ware wezen en de grondslag van alle boeddhistische leerstellingen.
Op 28 April 1253, in de Seicho-tempel in de provincie Awa in Japan, was Nichiren Daishonin de eerste persoon die Nam-myoho-renge-kyo hardop reciteerde. De Daishonin onderwees dat we, enkel door het chanten van daimoku, de krachten van de Boeddha en de Wet in ons eigen leven activeren en zo onbegrensde creativiteit, levenskracht en wijsheid vrijmaken.
YOUTUBE: MP3 Nam Myoho Renge Kyo,
Van het album ‘Universal Mother’ by IndiaJiva.
Daimoku is het reciteren van de mantra Namu Myōhō Renge Kyō :
Namu betekent ‘toewijding aan iets’
Myōhō: myō betekent ‘vreemd’ of ‘mysterieus‘ en hō betekent ‘wet‘
Renge Kyō: ren betekent ‘lotus‘, ge is ‘bloem’ en kyō betekent ‘sutra‘.
Wanneer deze delen allemaal worden samengevoegd krijg je dus de vertaling Toewijding aan de mysterieuze wet van de Lotus Sutra. Nichiren geloofde dat enkel het reciteren van deze mantra kan leiden tot verlichting en daarom werd daimoku ook als hoogste wet beschouwd. Het was de ware betekenis van het leven. Daimoku is ook terug te vinden in het midden van de honzon = een rituele tekening = mandala
=GoHonzon
In totaal bestonden er 128 verschillende mandala’s (Honzon’s)
De Lotus Sutra wordt gezien als een diepgaande uitdrukking van Gautama Boeddha’s compassie en mededogen voor alle mensen op weg naar Verlichting.
Door de leden van de Soka Gakkai, een Japanse organisatie met 12 miljoen leden, wordt het 16e hoofdstuk dagelijks gereciteerd.
Deze wordt afgesloten met de diepe wens van de Boeddha: “Voortdurend ga ik bij mijzelf te rade: hoe kan ik alle levende wezens ertoe aanzetten de onovertroffen weg te betreden, en hen zo snel mogelijk het lichaam van de Boeddha te laten verwerven?” Nam-myoho-renge-kyo
Bronnen:
http://earthling1979.blogspot.nl/2009/06/nam-myo-ho-renge-kyo.html
http://mediawiki.arts.kuleuven.be
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nichiren#Nam_Myo-Ho_RenGe_Kyo
http://www.vriendenvanboeddhisme.nl/2014/laatstewoord.html
Youtube filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=OjNAsaiAtT4